Sunday 26 April 2015

Kisah Aku dengan Kucing





Lama giler tak update blog.. haha.. rasanya ini yang paling lama aku tak update apa-apa.. sebenarnya banyak benda aku nak kongsikan.. dah banyak kali aku try nak update.. idea tu ada banyak, tapi semuanya aku tak taip penuh.. lain kali lah kot aku publish..
Tak nak cakap banyak kali ni aku nak tulis satu post yang tak berkaitan dengan hal dunia PLU ni.. aku nak bercerita tentang aku dengan kucing. Siapa yang minat kucing kat sini? Aku ni memang boleh dimasukan dalam kategori pencinta kucing juga.. sejak dari kecil lagi memang macam tu.. orang-orang yang kenal aku pasti tahu pasal benda ni.. aku ni minat giler dengan kucing.. malah aku pernah cakap ‘antara anak manusia dengan anak kucing, kalau boleh pilih, aku pilih anak kucing lagi’. Hahaha. Aku macam kurang minat dengan anak manusia, malah anak buah sendiri pun aku macam beri kurang layanan.. tapi kalau kucing pula memang aku pula orang yang jadi pemberi kasih sayang.. aku ni memang dah ‘terkenal’ juga sebagai peminat kucing.. sampai kat kampung aku pernah orang panggil aku sebagai ‘si kucing’ pun ada.. hahaha..
So, dalam post ni aku nak cerita tentang life aku berkenaan kucing yang ada significant dalam hidup aku..
Part 1 : Lawa + A-uk serta generasi anak-anaknya
Aku tak sure sangat macam mana aku dapat kucing pertama aku.. tapi kalau ikut ingatan aku, waktu aku still tak masuk tadika lagi aku dah ada bela kucing.. kucing pertama tu aku beri nama sebagai ‘Lawa’.. bagaimana aku boleh bela Si Lawa ni aku pun tak sure sangat.. rasanya Si Lawa ni asalnya kucing orang lain kat kampung aku.. then entah macam mana boleh pula kucing tu melekat kat rumah aku.. kalau ikut ingatan aku rasanya aku start bela Si Lawa ni bila kucing tu berlindung di luar rumah aku daripada kehujanan.. rasanya macam tu lah kot.. then dari situ aku mula start bela.. kenapa aku beri nama kucing tu sebagai ‘Lawa’?? cantik sangat ke kucing tu?? Ianya adalah seekor kucing berwarna putih dan sebenarnya memiliki mulut yang pelik (sumbing).. bibir atas kucing tu macam terkeluar.. memang kalau ikut realitinya orang akan kata kucing tu memiliki mulut yang cacat dan hodoh.. so, ianya agak paradoks sebab ‘hodoh-hodoh’ pun boleh pula aku beri nama sebagai ‘Lawa’.. tapi aku tak tahu kenapa aku beri nama sebagai Lawa.. tapi tu mungkin menunjukkan kasih sayang aku lah kot.. biar hodoh tapi aku still sayang and aku anggap kucing tu ‘lawa/cantik’ walaupun hakikatnya tak begitu pun.. orang banyak je yang perli aku sebab aku beri nama sebagai Lawa..
“Lawa ke? Tak cantik pun.. mulut hodoh/cacat..”
Biasanya orang cakap macam tu.. tapi aku macam tak ambil perduli sangat.. aku still sayang kucing tu..
Then kucing kedua aku pula aku beri nama sebagai ‘A-uk’.. bagaimana aku start bela kucing ni aku langsung tak boleh ingat macam mana.. A-uk ni seekor kucing betina yang bertompok-tompok.. dominan colour warna putih bertompok kucing dan hitam.. dari mana boleh datangnya nama ‘A-uk’ tu adalah kerana bagaimana bunyi kucing tu.. maksudnya kalau kucing tu berbunyi akan berbunyi seakan kedengaran ‘a-uk’.. aku bela A-uk ni dalam tempoh yang sama aku bela Lawa.. dua-dua kucing betina.. jadi, disebabkan kucing betina yang tak dimandulkan, memang dari dua ekor kucing ni lahirnya banyak generasi kucing yang aku bela.. dua-dua kuat nak beranak.. aku tak boleh nak kira dah berapa banyak kucing yang aku bela hasil daripada keturunan A-uk dengan Lawa.. ada banyak anak kucing yang mati tak sempat dewasa.. ada yang tahan sampai dewasa.. memang dah tak boleh nak dihitung berapa banyak berapa banyak anak-anak A-uk dengan Lawa yang aku bela.. kedua-dua kucing ni pun ‘tahan nyawa’.. hidup memang panjang..
Nama-nama anak kucing keturunan A-uk dengan Lawa ni pun aku dah tak boleh nak ingat semua.. sebab banyak sangat.. antara nama yang aku boleh ingat
Tuning (kuning)
Titam (hitam)
Tuteh (putih)
Dalang (belang)
Banyak sangat nama sampai aku tak boleh ingat.. yang pasti, untuk beberapa generasi, aku dah tak beri nama lagi dah pada anak-anak A-uk dengan Lawa.. dah letih nak beri nama.. hahaha..
Yang bestnya time ni aku layan kucing macam aku borak dengan mereka.. maksudnya aku berbual-bual dengan kucing tu seakan-akan kucing tu boleh bercakap.. yang lucunya pula untuk bahagian ‘kucing bercakap’ tu aku sendiri yang cakap kan.. maksudnya aku macam bayangkan dorang bercakap.. tapi aku sendiri yang bercakap mewakili kucing tu .. faham tak?
Macam..
Aku tanya “A-uk nak pergi mana tu?
Then aku sendiri pula bercakap kononnya A-uk tu bercakap dengan aku
“A-uk nak tedi dalan-dalan dap..” (A-uk nak pergi jalan-jalan jap..)
Siap ada gaya bahasa kucing tu sendiri.. hahaha..
Macam..
“taya ladi tonel da-i to..” (saya lagi comel dari kau..)
“nada itan untuk dimatan tah?” (nada (tiada) ikan untuk dimakan kah?)
“atu tetedukan di uar..” (aku kesejukan di luar)
Hahaha.. lebih kurang macam tu lah bunyi nya.. kelakar gila bila difikirkan balik.. siap bercakap dengan kucing.. diri sendiri pula bercakap mewakili kucing tu dengan bahasa unik sekali..
Time ni zaman aku masih lagi budak-budak.. aku bela kucing dari keturunan A-uk dengan Lawa sampai lah aku tingkatan 3.. time tingkatan 4 pula aku pindah sekolah di Kuching.. aku dah tak tinggal kampung.. jadi lepas aku pindah sekolah tu, kucing-kucing aku kat rumah di kampung mula terbiar.. tiada siapa yang nak jaga.. emak aku memang tak nak jaga.. lama-kelamaan kucing-kucing aku pun dah tak ada.. sama ada mati, hilang or lari pergi tempat lain.. bila aku balik kampung memang kucing-kucing aku semua dah hilang.. dari saat tu memang agak lama aku tak bela kucing.. memang terasa nak bela tapi macam susah.. sebab aku sekolah kat kucing tinggal asrama.. but still aku masih juga layan kucing-kucing yang ada kat sekolah.. Cuma tiada kucing officially milik aku..
Part 2 : Kucing-kucing kakak aku
Tapi time aku sekolah di Kuching pula, kakak aku pula yang bela kucing.. kat family aku, cuma aku dengan kakak sulung aku je yang suka kucing.. alkisahnya time kakak aku tu baru balik kerja (dia kerja kat Kuching) dia terjumpa dengan anak kucing di tepi jalan.. lalu dia selamatkan.. dari saat tu dia mula jaga dan kucing tu dinamakan sebagai Comot.. so aku pun macam ‘menumpang’ sekali lah.. kalau aku tak tinggal asrama misalnya waktu hujung minggu, aku akan stay rumah kakak aku.. so time ni lah aku akan bermain dengan kucing kakak aku.. si Comot tu memang dijaga baik oleh kakak aku yang mempunyai pekerjaan tetap. Siap dimandulkan lagi sebab Comot tu kucing betina.. tak lama lepas tu kakak aku kutip kucing lain pula yang dia jumpa kat tepi jalan juga.. seekor ni namakan sebagai Lucky.. dijaga sampai besar.. tapi tak lama lepas tu Lucky ni hilang sewaktu kakak aku pulang ke kampung dan dia kebiasaanya dia hantar kucing-kucing dia pada kawan dia untuk dijaga.. so, sewaktu di bawah jagaan kawan kakak aku ni Lucky ni tiba-tiba hilang.. sama ada diambil orang, tiada siapa tahu..
Kakak aku mula bela seekor kucing jantan lagi yang aku dah tak ingat nama dia apa.. but yang aku ingat kakak aku kutip kucing tu dari luar rumah.. lepas tu tak ingat macam mana kucing tu boleh hilang.. Tapi tak lama selepas tu kakak aku bela seekor lagi kucing baru yang dia jumpa kat tepi jalan juga.. kucing baru ni dinamakan sebagai Tuah.. sampai sekarang yang bertahan di rumah kakak aku adalah Comot dengan Tuah.. Comot tu dah mula tua.. gigi dia mula nak habis.. si Comot ni paling lama kakak aku bela sejak dia kecil lagi sampai sekarang dah mula tua… aku memang akan layan kucing-kucing kakak aku kalau aku ada di Kuching..
Part 3 : Rosalinda dengan Peri-Peri
Alkisahnya time aku menuntut di sebuah IPTS kat Lembah Klang, aku pernah bela kucing untuk beberapa tempoh.. pada satu hari time aku habis kelas on the way nak pergi ke kedai, suddenly aku terjumpa dengan seekor anak kucing yang berada di tengah-tengah jalan raya.. time tu dengan seorang kawan (lelaki) aku.. kucing tu memang betul-betul ada di tengah-tengah jalan and aku mula perasan.. dengan perasaan cemas, aku cuba untuk selamatkan kucing tu.. sebab ada banyak kereta lalu di jalan raya tu.. so, aku try untuk hentikan kereta untuk selamatkan kucing tu.. almost kena langgar tapi nasib baik kereta tu berhenti dan tak terpijak kucing tu.. so, bila tiba-tiba terjumpa kucing tu pada situasi macam tu, aku tak tahu nak buat apa-apa.. tertanya-tanya lah macam mana kucing tu boleh berada di jalan tu? So, lepas aku selamatkan aku nak buat apa?? Tapi dengan mengikut kata hati, aku bawa balik anak kucing tu pulang ke rumah tempat aku tinggal.. dengan erti kata lain aku mula jaga kucing tu.. bila bawa kucing tu pulang ke rumah disebabkan aku ni hidup sebumbung dengan orang lain, dengan erti kata lain ada orang yang mengalu-alukan / suka je dengan wujudnya anak kucing tu di rumah tempat kita orang tinggal, tapi ada juga yang seakan-akan tak menyenangi.. biasa lah kan.. tapi aku buat keputusan untuk jaga.. memang aku jaga betul-betul, siap beli sangkar, pasir, botol susu (sebab still anak kucing lagi).. asalnya memang banyak problem juga sebab kucing tu asyik berak dalam rumah.. sebab tu ada yang kurang senang.. tapi lama-kelamaan dah mula ‘terdidik’, isu berak dalam rumah tu dah mula kurang.. kucing tu dinamakan sebagai Rosalinda.. bukan aku yang beri nama, tapi orang lain and aku terima je nama tu sebab aku malas nak beri nama.. semuanya Nampak okay dibawah jagaan aku sehinggalah tibanya waktu cuti panjang.. masalah timbul sebab aku tak tahu macam mana nak uruskan kucing tu time aku balik Sarawak nanti.. lalu aku minta tolong dengan seorang abang yang aku panggil sebagai Abang Hakim untuk tolong jaga sementara aku balik Sarawak.. tapi bila aku dah balik semula daripada bercuti aku mula tertanya-tanya persoalan tentang ‘sampai bila aku nak jaga Rosalinda?’ sebab aku sedar yang aku selamanya tak boleh nak jaga Rosalinda.. aku ni student lagi.. and tiba masa nanti akan tamat belajar lalu pulang Sarawak.. lepas tu nak fly pergi Aussie lagi.. so, tertanya-tanya tentang macam mana aku nak uruskan tentang hal Rosalinda? Takkan lah aku nak lepaskan kucing tu kat mana-mana tinggalkan macam tu je?? Tapi nasib baik lah ketika dibawah jagaan family abang Hakim, family dorang berkenan dengan Rosalinda tu.. so, aku buat keputusan untuk beri Rosalinda pada abang Hakim kalau dorang setuju nak jaga.. aku rasa itu adalah pilihan terbaik.. and then, dorang setuju, so Rosalinda pun mula bertukar milik.. rasanya tu pilihan terbaik dalam ‘perpisahan’..
Tak lama selepas tu kawan serumah aku pula kutip anak kucing lain pula yang dia beri nama sebagai Peri-Peri.. time kawan aku bawa balik kucing tu aku pula dalam hati kata tak bersetuju kucing tu dibawa balik.. sebab aku sendiri dah rasa macam mana situasi aku dengan Rosalinda.. banyak masalah timbul.. bukan sebab aku tak suka kucing tu.. Cuma sebagai pelajar memang susah nak beri komitmen untuk bela kucing.. macam kes aku dengan Rosalinda dulu.. kalau cuti, balik kampung kau nak letak kucing tu kat mana nanti? Habis study nanti kau nak buat macam mana dengan kucing tu? Tu lah antara masalah yang timbul bila kita yang masih belajar yang tinggal tak tetap kat tempat tu.. tapi aku macam layan juga lah Peri-Peri tu.. Cuma yang tak bestnya kawan tu ‘lepas tangan’ kat aku pula.. dia yang kutip kucing tu, dia yang nak jaga tapi orang yang jaga adalah aku.. orang yang beri makan adalah aku.. uruskan najis semua adalah aku.. ni yang buat aku tak puas hati dengan kawan aku tu. Dia yang nak jaga, tapi alih-alih tanggungjawab tu aku pula nak uruskan.. aku kalau tak kesian kucing tu memang aku tak buat apa-apa lah.. kesian tak diberi makan.. bila kucing tu berak dalam rumah, yang kena marah aku pula.. tu yang problemnya.. sampai lah satu hari kucing tu dah banyak kali berak dalam rumah, aku pula protes tak nak buat tanggungjawab yang sepatutnya bukan aku buat, then teman serumah lain dah tak tahan dorang ambil Peri-Peri lalu dipindahkan di kawasan gerai makan.. aku setuju je dengan tindakan tu.. rasanya tu lah yang terbaik.. dah orang yang kutip and nak jaga tak nak buat tanggungjawab.. aku pula terbeban sebab yang kena marah adalah aku..
Part 4 : Menjinakkan ‘Mama’
Bila aku dah belajar di Aussie, aku jarang sangat ada peluang untuk bersama dengan kucing.. kucing kat Aussie ni memang banyak jenis sombong.. bukannya liar tapi memang tak nak ambil peduli orang bukan pemiliknya.. jadi memang jarang aku dapat berinteraksi dengan kucing ketiwa di Aussie.. Cuma bila aku balik kampung, di rumah aku ada seekor kucing liar ni yang aku panggil sebagai ‘Mama’ yang dah mula jadi ‘penduduk tetap’ di rumah kampung aku.. kucing yang gelar sebagai Mama ni asalnya kucing liar yang susah nak didekati.. macam biasa lah kucing liar, takut dengan manusia, kalau didekati akan lari, tak pun akan menunjukan riaksi ganas.. aku tak sure bila ‘Mama’ ni dah stay kat rumah di kampung aku.. tapi memang dah lama juga sebab kucing tu selalu beranak.. setiap kali aku pulang balik Malaysia akan ada ‘anak’ si Mama ni.. tapi anak-anak si Mama ni selalu hidup tak lama.. misalnya bila aku pulang anak dia dua ekor.. bila aku pulang kampung tengok dah besar dah dua ekor tu.. bila balik kampung lagi tinggal seekor.. balik kampung lagi anak-anak dia tu dah hilang ada pula anak baru.. Cuma si Mama ni je lah yang tahan nyawa.. anak-anak dia selalu ‘hilang’ setiap kali aku balik kampung.. disebabkan Mama ni dah jadi ‘penduduk tetap’ rumah, aku try untuk mendekati dia.. macam try untuk menjinakkan dia.. tapi kucing besar yang dah biasa liar, memang susah sangat untuk dijinakkan.. dah banyak kali dah dia cakar aku dalam proses aku nak dekati dia.. tapi aku percaya yang satu hari aku boleh nak jinakkan si Mama tu.. sampai lah hujung tahun lepas, mula wujudnya kepercayaan kucing pada aku.. kalau dulu nak dekat je terus lari, sekarang dah boleh didekati.. dah boleh digosok-gosok sikit.. tapi aku still berjaga-jaga sebab dia still ada liar sikit.. tapi aku merasakan ianya adalah satu kejayaan yang besar untuk aku sebab boleh meyakinan kucing yang asalnya liar dan takut manusia tapi dah mula jinak sikit.. memang susah nak buat kalau kucing tu dewasa memang dah liar.. sekarang dah mula jinak sikit..
Mama ni mula nak lahirkan anak yang baru.. kebetulan aku ada di kampung.. lalu aku mula asuh anak-anak dia untuk menjadi jinak.. sekarang ni generasi baru anak si Mama ni adalah kucing-kucing yang jinak.. semuanya disebabkan aku walaupun si Mama tu still liar sikit..
Part 5 : Buang kucing
Kenangan pahit berlaku.. alkisahnya, kat rumah di kampung aku waktu tu officially ada empat ekor kucing yang menjadi ‘penduduk tetap’. Si Mama berserta dengan anak-anaknya iaitu ‘Abang’ dengan dua ekor anak kucing yang baru.. Si Mama ni dah jinak sikit.. tapi anak dia yang sudah besar yang aku panggil sebagai ‘Abang’ masih penakut dengan orang.. tapi anak generasi baru dua ekor tu memang dah jinak sebab kecil-kecil aku biasakan untuk tak takut dengan orang.. kalau masih kecil memang senang nak dijinakkan.. so, ada empat ekor kucing di rumah kat kampung..
Namun satu hari pada waktu pagi aku terdengar bunyi anak kucing mengiau sangat kuat di belakang rumah.. aku mula curious kot-kot bunyi dari anak si Mama tu.. kot-kot ada benda berlaku sebab tu bunyi bising sangat.. tapi bila aku periksa aku terperanjat bila tengok ada anak kucing lain yang basah kuyup pada keadaan panas yang dibiarkan di belakang rumah.. dalam hati aku terus berbisik “siapa pula lah yang tinggal kan anak kucing ni di belakang rumah??”
Bila berlaku situasi ni, aku jadi serba salah.. aku fikir ada orang sengaja buang anak kucing tu di belakang rumah aku.. kot-kot nak lepas tangan nak suruh aku jaga.. aku kan terkenal kat kampung sebab suka dengan kucing.. jadi orang mungkin fikir yang aku sanggup nak jaga.. aku jadi serba salah.. bukan aku tak nak jaga.. Cuma masalahnya ada lah family aku memang akan marah.. kucing empat ekor yang ada dalam rumah tu pun emak aku selalu bising, sekarang dah ada kucing lain pula kena buang di belakang rumah aku..
Sebab aku kesian tengok anak kucing tu, lalu aku beri makan.. tapi kucing tu still masih menyusu.. lalu timbul idea nak bagi si Mama tu susukan anak kucing.. tapi yang problemnya si Mama tu tahu yang kucing tu bukan anak dia.. aku paksa si Mama tu untuk menyusukan tapi tak menjadi sangat.. sebab anak-anak si Mama tu dah besar sikit yang tak menyusu sangat lagi.. jadi si Mama tu macam tak benarkan untuk menyusukan sangat..
Semuanya macam okay sikit sampai lah emak aku dapat tahu pasal anak kucing ‘baru’ tu.. lalu emak aku mengamuk sangat tak nak ada kucing lagi dah kat rumah.. marah habis.. emak aku kata..
“sebab kau suka jaga kucing, sebab tu orang buang kucing kat rumah kita..”
Aku tak tahu nak buat apa dengan anak kucing.. takkan lah nak dibiarkan or dibuang begitu sahaja? Sebab aku kasihan sangat dengan anak kucing tu.. lalu emak aku suruh anak jiran aku untuk buang kucing tu pergi ke tempat lain.. aku kesihan juga sebab kucing tu dibuang.. masih kecil lagi nak menyusu.. kalau besar sikit takpe lah..
Ingatkan semuanya dah selesai.. anak kucing tu dibuang entah ke mana.. tapi keesokan harinya kedengaran lagi bunyi anak kucing lagi di belakang rumah.. so aku agak kucing tu dah dihantar semula di belakang rumah aku.. aku try untuk hirau kan.. tapi rasa kasihan tu tak boleh nak buang.. so, aku pergi tengok anak kucing tu… bila tengok aku terkejut sebab bukan seekor.. sekarang dah ada dua ekor.. so, memang sah lah ada orang sengaja buang anak kucing di belakang rumah aku.. jadi aku pun tak tahu nak buat macam mana.. takkan lah biarkan kucing tu di belakang rumah sampai mati.. emak aku memang tak nak ada kucing baru di rumah.. aku pun sedar yang aku tak boleh nak jaga kucing banyak-banyak.. walaupun aku suka kucing, tapi tak semestinya aku nak jaga semua kucing.. ikut kemampuan lah kan.. geram juga hati aku pada yang buang anak kucing tu sengaja kat rumah aku.. dalam hati aku cakap, “tak semestinya aku minat kucing aku mampu nak bela semua kucing?” geram sangat orang yang sengaja hantar anak kucing di rumah aku.. sengaja nak lepas tangan kat aku.. bukan aku tak suka kucing tu.. tapi banyak kekangan.. misalnya emak aku tak bagi jaga.. tapi dalam masa yang sama aku kasihan sangat dengan anak kucing tu.. dah lah comel.. bulu cantik.. so, aku memang rasa serba salah.. emak aku suruh aku ‘buang’.. aku pula tak sampai hati nak buang.. takut mati pula kucing tu..
Tapi last-last dengan rasa berat hati aku buat keputusan untuk ‘lepas tangan’.. terpaksa juga ‘buang’ anak kucing tu.. sesuatu yang aku memang berat hati nak buat.. rasa tak berhati perut.. tapi macam takde pilihan lain..
Jam pukul 2 subuh aku berjaga nak tunggu orang kampung tidur.. aku buat keputusan untuk tinggalkan anak kucing tu di masjid.. dalam suasana gelap aku pergi masjid.. lalu aku tinggalkan kotak yang berisi dua ekor anak kucing comel yang nasib mereka aku tak boleh nak tentukan.. rasa bersalah habis dalam hati.. berat hati nak buat.. sebab kalau boleh aku tak nak buat.. dalam hati rasa sedih.. cakap.. sorry sebab terpaksa buat macam ni.. dalam hati berdoa agar ada lah orang berhati mulia yang sanggup kutip dua ekor anak kucing comel tu nanti.. memang rasa bersalah betul bila aku terpaksa buang.. lagi rasa bersalah bila aku sendiri yang lakukan benda tu.. buang.. sebab aku kan pencinta kucing.. perbuatan ‘buang kucing’ ni satu tindakan yang tak patut.. tapi hari tu aku sendiri yang buat.. memang rasa bersalah habis.. hati cakap sorry… sorry..
Lepas melakukan ‘tindakan’ tu, aku balik rumah, terus baring atas katil.. tapi dalam minda masih tergiang-giang bunyi ‘tangisan’ dua ekor anak kucing comel yang telah aku ‘tinggalkan..’